Het internet, en vooral Instagram, staat vol van diverse challenges, oftewel uitdagingen. Al een tijdje volgde ik een account die een zogenoemde 'Doodle a day challenge' host. Dit houdt in dat er voor elke dag een 'prompt' in een overzicht staat, en dat je dan een illustratie maakt die te maken heeft met dat thema. Ik deel de resultaten van mijn deelname en ik deel ook graag wat inzichten die ik kreeg door mee te doen.
1 - Er is altijd wel iets om te tekenen
Ik had eigenlijk pas net mijn uitgebreide Procreate cursus afgerond, waarin ik alle ins en outs van het digitale tekenprogramma leerde. Alle functies en mogelijkheden kwamen aan bod, en aan de hand van allerlei meetekenlessen leerde ik digitaal illustreren. Ja, en dan? Ik vind het heerlijk om te tekenen, en zeker nu ik handigheid had gekregen in het digitaal tekenen, maar wel altijd heel lastig om te bedenken wát ik dan ga tekenen. Dat is dus meteen 1 van de dingen die ik van deze challenge leerde: zoek gewoon zo'n lijstje op en ga gewoon tekenen wat er voor die dag wordt voorgesteld. Niet te lang nadenken en gewoon beginnen!
2 - Ik heb een haat/liefde verhouding met perfectionisme
Ik ben best wel perfectionistisch aangelegd, ik wil graag goed en netjes werk afleveren en zou niet snel iets afraffelen. Maar als je maar 1 dag hebt voor een tekening dan moet je perfectionisme op een gegeven moment wel loslaten. De eerste paar tekeningen zijn super gedetailleerd en ben ik veel te lang mee bezig geweest. Ik werkte soms iets vooruit, maar dat lukte niet meer omdat ik nog bezig was met de tekening ervoor. Toen zette ik de knop om: ik doe dit voor mezelf, en niet voor een betalende klant. Dus soms mag er best een tekening bij zitten waar ik wat minder tevreden over ben. En die zijn er ook: persoonlijk vind ik m'n bijdrage voor 27 mei 'Tribute' echt de allerminste. Ik had totaal geen beeld of inspiratie bij het woord, ik wist niet hoe ik het visueel moest maken. Maar ik heb er toch maar iets van gemaakt, ik heb hem ook gedeeld, en ik leef nog steeds ;). Niet altijd alles groter en ingewikkelder maken dan het is. Perfectie loslaten kan soms net even zijn wat je nodig hebt
3 - Patronen tekenen vind ik erg leuk
Binnen de tekenchallenge heb ik mezelf een andere challenge gegeven: elke illustratie moet een naadloos patroon worden. Oftewel: de tekening moet aan elkaar passen als je hem naast elkaar legt en vloeiend in elkaar overlopen. Een repeating of seamless pattern in het Engels. Daar heb je allerlei trucjes en mogelijkheden voor binnen Procreate en ik wilde daar handiger mee worden. En dat werd ik: elke illustratie kan je naast een kopie leggen en het past. Zo kan je hem eindeloos naast elkaar plaatsen en dat is hoe bijvoorbeeld illustraties op stoffen of inpakpapier worden gemaakt.
voorbeeld van een naadloos patroon: eindeloos te herhalen
4 - Inspiratie komt vanzelf
Als je dus dagelijks bezig bent met tekenen, stroomt de inspiratie vanzelf. Ik was bang dat ik niet elke dag iets leuks kon bedenken bij het thema van die dag. Simpelweg omdat ik niks met het thema heb. Maar juist de thema's waarvan ik op het begin dacht: bleh wat moet ik hier nou mee, ik kán dat helemaal niet tekenen, waren de tekeningen die ik uiteindelijk verrassend leuk vind geworden. En als het niet lukt om iets letterlijk visueels te maken, dan maar figuurlijk. Dan is er wel een andere manier om het thema van die dag aan te vliegen, met een beetje omdenken komt de inspiratie vanzelf.
5 - Ik werk fijn met kaders en regeltjes
De basis van zo'n challenge is natuurlijk al: tekenen bínnen een thema. Er staat dus al een kader vastgesteld. En doordat ik mezelf nog meer regeltjes oplegde, werd het voor mij juist makkelijker om elke dag te challenge af te ronden. Ik had 2 regeltjes voor mezelf bedacht: het moest dus een naadloos patroon worden, en de tweede regel was dat ik maar 1 type 'brush' mocht gebruiken. In Procreate heb je eindeloze mogelijkheden aan brushes, dat zijn dus de pennen/kwasten waarmee je illustreert. Maar al die mogelijkheden zorgen er dan juist voor dat ik eerst een half uur ga twijfelen en zoeken met welke ik vandaag weer wil werken, en dat is zonde van de tijd en van de 'flow' waar je op een gegeven moment inkomt als je daar niet meer over na hoeft te denken.
6 - Iedereen leert door te DOEN
Na een aantal tekeningen werd ik echt steeds handiger met illustreren. Ik hoefde niet lang meer na te denken hoe ik een tekening zou opbouwen, en hoe ik het resultaat zou krijgen wat ik voor ogen had. Als stok achter de deur deelde ik elke dag m'n illustratie op Instagram Stories. Zo wist ik dat ik de challenge ook echt zou volbrengen, omdat je een soort 'sociale controle' hebt. Op school bij de kinderen zeggen ze altijd: 'van proberen kun je leren', en dat is ook eigenlijk wat ik van deze challenge heb geleerd. Je leert pas door te doen en proberen. Als je het niet probeert of niet doet, dan lukt het sowieso niet.
7 - Ik ontwikkel steeds meer een eigen stijl
Ik merkte dat ik bij bepaalde dingen steeds dezelfde techniek of stijl ging gebruiken. De manier waarop ik een schaduw toevoeg aan een voorwerp, of de manier waarop ik de leukste naadloze patronen creërde. Nog steeds vind ik dat er erg veel variatie zit, en is het nog niet helemaal zo dat als je alle 31 illustraties naast elkaar legt, dat er een onmiskenbare stijl naar voren komt die echt 'eigen' is. Maar de manier van de tekeningen opbouwen gaat steeds soepeler en volgens een zelfde principe, dus ik verwacht dat die eigen stijl zich steeds iets meer vormt en dat ik daar steeds meer m'n eigen weg in vind. In een podcast tussen twee illustratoren hoorde ik een van de twee iets zeggen in de trant van: juist de dingen die je niet zo goed kan, zorgen voor jouw eigen stijl. Omarm je tekortkomingen en maak er juist je kracht van. Als je dus niet zo handig bent om iets 'kloppend' te krijgen (de verhoudingen van een menselijk lichaam bijvoorbeeld), zorg dan dat je de manier waarop jij het doet helemaal rockt en eigen maakt, zodat dat jouw unique selling point wordt.
8 - Niet alles hoeft realistisch
Dit was op een gegeven moment echt een eye opener. Naast dat niet altijd alles perféct hoeft te zijn, hoeft ook niet alles realistisch te zijn. Ik heb onbewust de neiging om dingen heel waarheidsgetrouw na te tekenen. Maar eigenlijk is dat soms best saai. En niet alleen saai, het lukt vaak net niet realistisch genoeg en daarom ben ik er dan niet tevreden over. De meest interessante illustraties zijn degene waar ik de 'realiteit' heb losgelaten en verder ben gegaan naar eigen inzicht. Een flamingo of zeehondje worden veel meer 'eigen' als ik bijvoorbeeld wel de basisvorm realistisch hou, maar daarna zelf de invulling geef aan de vacht of schaduw of kleuren. Juist door je eigen fantasie en eigen verbeelding te gebruiken ontstaat er iets unieks. En dat hoopte ik te gaan bereiken en ik vind dat me dat grotendeels wel gelukt is. Ik hoop dat ik dat in m'n toekomstige illustraties kan behouden.
Terugblikkend op de maand mei ben ik blij dat ik deze challenge ben aangegaan, en ik ben ook trots dat ik hem heb afgerond. Ik heb meer zelfvertrouwen gekregen in het digitaal tekenen en ik hoop echt dat ik dit soort illustraties gauw eens in een opdracht kan gebruiken. Iedereen begint ergens, en dit is mijn begin van m'n illustratie-carriere.
Reactie plaatsen
Reacties